'Gevangen' op Bounty-island

Als we dit plaatsen, liggen we weer op het heerlijk zonne-bedje bij onze cottage op Karimunjawa, voor ons Bounty-island. 

We hadden hier vanmorgen om 6.30u al weg moeten zijn om met de Ferry weer naar het vaste land van Java te gaan en door te reizen naar Yogjakarta. En we waren ook weg, op tijd.
De Ferry zou eerst eigenlijk om 9u gaan, maar vanwege de harde wind hadden ze gisteren al besloten dat ie eerder zou vertrekken, namelijk om 7u. 
Eenmaal op volle zee bleek dat de golven wel heeeeel erg hoog waren en de boot deinsde gevaarlijk heen en weer. We waren niet bang, maar toen er ook nog eens een motor leek uit te vallen en de technische mannen vrij nerveus naar de machine-kamer renden, keken we elkaar toch wat zorgelijk aan. Overigens leek verder niemand in paniek en men bleef rustig toekijken hoe e.e.a. verder zou lopen. 
De Ferry was vrij stuurloos overgeleverd aan de golven. Op zeker moment kwam er gelukkig toch weer wat geluid uit de motor, het leek alsof ze een nood-aggregator hadden aangezet, en merkten we dat de Ferry draaide.......terug naar de haven waar we net vandaan kwamen.
Daar werden we vriendelijk verzocht om aan wal te gaan met onze bagage; geen overtocht meer vandaag. Morgenochtend om 7u weer een nieuwe kans.....als het weer het toe laat....

Gelukkig kon Coco van Omah Alchy, onze verblijfplaats op Karimunjawa, ons weer op komen halen bij de haven. Hij bood ons dezelfde cottage aan tegen gereduceerde prijs en zo stonden onze koffers ruim een uur later weer terug in ons hutje aan het water. 

Coco was ook zo vriendelijk om de ons reeds bestelde taxi-chauffeur te bellen, dat hij ons dus niet om 9.30u in Jepara hoefde op te halen vandaag. Ook kon hij ons net geboekte hotel in Yogjakarta contacten dat onze aankomstdag waarschijnlijk morgen wordt i.p.v. vandaag.

Na eerst even lekker koffie te hebben gedronken, zijn we naar het dorpje gelopen om wat rond te kijken. Eigenlijk op zoek naar de ochtendmarkt, maar die konden we niet echt vinden. Pas op het laatst, toen we alweer terug liepen, kwamen we langs de Pasar. Een soort groot overdekte 'vishal', maar dan met allerlei groenten- en fruitstalletjes, chaotisch opgesteld, veelal onbemand en niet bevoorraad, heel veel vliegen, stank en een container aan rotzooi verspreid door de ruimte. De armoedige sfeer en de geur maakte dat we weer heel snel 'buiten' stonden.

Eenmaal terug bij onze cottage, na 2 uur, waren we behoorlijk slaperig geworden van de hitte. De korte nachtrust speelde ook enigszins mee. Na een wederom lekkere lunch bij Omah Alchy - maissoep voor Frans en een bananen-pannenkoek met jam voor Anja, limoensap met mineraalwater en ijs voor ons beiden- hebben we ons even te ruste gelegd op het bed met inmiddels schone, frisse lakens. Daar dreven we na een uur ook uit (maar wel uitgerust) en hebben we buiten verkoeling gezocht. Die vonden we bij het water in de schaduw en de ......wind!

Als we dan ons heerlijke avondeten onder een prachtige sterrenhemel nuttigen is het idee geboren om vanavond meer over die hemel te weten te komen. En ja hoor, zoals wij thuis ons via de Poolster kunnen oriënteren kun je dat op het zuidelijk halfrond blijkbaar met het Zuiderkruis doen. Met behulp daarvan kun je exact bepalen waar de zuidpool ligt (in de lengterichting van het kruis), dus weer wat bijgeleerd. Ook andere sterrenbeelden als Centaurus, Orion, Caseopeia en Hercules behoren nu tot onze basiskennis. Met het zien van een zogenaamde vallende ster waarop we beiden een wens hebben gedaan, die, wil hij uitkomen niet met anderen mag worden gedeeld (jammer he....) hebben we de avond afgesloten.  

Bij het openen van de deur van onze cottage en terwijl we het licht aan doen, zien we nog net een andere komeet voorbij schieten. Een lange zwarte staart vlucht pijlsnel en rakelings langs m'n voeten vanonder het bankje naar de andere kant van de ruimte en klimt via de wand door een spleet naar buiten. 
Een rat...constateert Frans en hij is erg blij dat we de slaapkamerdeur goed hadden gesloten. Ik ook. Een paar minuten later komen we erachter wat hij bij ons te zoeken had. Het plastic zakje met een tros mini-banaantjes, die we vanmorgen hadden meegekregen voor onderweg, ligt aangevreten op het bankje.....