Zaterdag 9 mei en Zondag 10 mei: onderweg naar Yogja en Borobudur

'Service' zegt de taxidriver en wijst met z'n hoofd naar de stoffige weg waar we al even vanaf een zijweg voor staan te wachten om erop te komen. Er heerst een gespannen stilte in de taxi die we delen met 2 jonge Italiaanse jongens, waarvan er 1 voorin zit naast de bestuurder en de ander achter ons op de bank ligt te slapen. Frans en ik delen samen met m'n roze koffer en onze 2 rugzakken de middelste bank.
Vanaf de Ferry  (jaja hij ging vanmorgen)  zetten we onze reis voort richting Yogjakarta, per taxi dus. Dat kost ons een kleine €20,- voor ca. 200 km en ongeveer 6 uur rijden. De wegen zijn verschrikkelijk slecht en op dit stuk zijn ze er ook nog eens veel wegwerkzaamheden. Onze chauffeur spreekt geen woord Engels. Hij lijkt steeds wat binnendoorweggetjes te nemen, die niet bepaald lekker voor je rug zijn. Ze leiden ons door bananenplantages en steenbakkerijen, die zeker de moeite van het bekijken waard zijn, alleen niet nu. Ik dank degene die ooit airco heeft uitgevonden. 
Onze jonge Italiaan voorin begint ongeduldig te worden en vraagt aan onze taxidriver wat ie in hemelsnaam aan het doen is en waar hij natuurlijk geen bevredigend antwoord op krijgt. De taxidriver blijft stoïcijns voor zich uit kijken, waardoor zijn linker passagier nog geïrriteerder raakt
en hem voor gek uitmaakt. 
Wij vragen ons af of de Italiaan het gaat redden tot aan Yogjakarta, want dat is zeker nog een uurtje of 5,5 uur. 

Inmiddels is het ruim 14.30 uur. De rust is weder gekeerd, we kunnen redelijk doorrijden op geasfalteerde wegen en het regent af en toe. Het landschap verandert enigszins naar wat bergachtiger, groener. Het blijft druk, waar we ook zijn. 
Ondertussen ben ik het met de Italiaan eens geworden; onze driver is gek. Hij haalt soms in bij een niet onderbroken streep net voor een bocht en hoewel het stuur hier rechts zit, maakt dat voor het voorbij gaan van andere voertuigen of mensen totaal niet uit. 
We hebben nog geen enkele stop gemaakt sinds het vertrek om 10.40 uur. We vallen zo'n beetje om beurten in slaap, lezen of praten wat. 
Tegen 15.30 uur passeren we Magelang en schatten in dat we over ca. 1,5 uur in Yogjakarta zullen zijn. 
Als we arriveren bij Ary's, ons nieuwe onderkomen in Yogja, zijn we gesloopt. Het hotel heeft een prachtige tuin, maar ligt aan een drukke weg recht tegenover een synagoge van waaruit onze imam zijn gezangen luidkeels (schel) ten gehoren brengt. Dit is de 1e plek die ons een beetje tegen valt....we zijn ook wel erg verwend geweest tot nu toe. 
We besluiten maar meteen wat te gaan lopen, een eettentje op te zoeken en belanden bij een gezellig Italiaans restaurant. Frans likt z'n vingers af bij de heerlijke gerechten op de menukaart. Zijn ogen waren echter iets groter dan z'n maag en we komen slechts tot halverwege het hoofdgerecht. Ik geloof dat we nog voor 21 uur in bed rolden en maken een heerlijke lange nacht..........

Zondag 10 mei Borobudur en batik in Yogja

Weer heerlijk uitgerust staan we vandaag op; dat voelt toch effe anders aan! Die reisdagen, beseffen we nu, kosten ons toch behoorlijk wat energie ondanks dat we dan toch overwegend zitten en dus weinig beweging hebben. 

Tijdens het ontbijt, wat helaas  niet erg veel voorstelt maar gelukkig net voldoet, bespreken we samen hoe we het gaan doen vandaag (we willen de beroemde Borobudur-tempel bezoeken) en  hoe we verder gaan reizen vanuit Yogjakarta. We willen nog graag naar de Bromo-vulkaan en het liefste willen we daar per trein naar toe reizen. Een treinreis staat nog op ons verlanglijstje, omdat dit een super-mooi en leuk schijnt te zijn hier op Java. 
Vanuit Bogor hadden we eigenlijk al met de trein naar Semarang willen gaan, maar dat werd een mijl op zeven, dus dat moesten we schrappen en zijn in het vliegtuig gestapt. Daarna dachten we nog een mogelijkheid te hebben, namelijk vanuit Semarang naar Yogja, maar ook dat bleek niet in ons reisschema te passen. Aangezien we hadden gelezen dat de treinreis van Yogja naar Probolinggo ook heel mooi (en populair) is, hebben we daar onze zinnen op gezet. 
Helaas, helaas, het is wel mogelijk, via Surabaya, maar dan hebben we in Probolinggo weer geen aansluiting, diezelfde dag, naar de Bromo-vulkaan. En dan komen we in tijdnood...hahaaa..."vakantie-stress"...
De man achter de balie van het hotel en een vriendelijke hotel-bediende, die een paar woorden Nederlands kent, zien ons 'worstelen' op Google en druk bladeren in de Lonely-planet (die we overigens vrij onmisbaar vinden). Ze vragen ons wat we zoal van plan zijn en denken actief met ons mee. We worden vriendelijk naar een uitgebreide landkaart van Java geloodst, die onder een glazen plaat van een van de eettafels ligt. Ook wordt het mapje excursies tevoorschijn gehaald en zien we allerlei pakketten onze blik passeren, die wellicht een uitkomst kunnen bieden bij onze plannen. 

Op het moment dat ik dit schrijf, is het maandagochtend 11 mei en zitten we reeds 2 uur in een mini-busje met 9 anderen (inclusief chauffeur), onderweg naar de Bromo, een rit van zeker 11 uur. 
We hebben daar een hotel geboekt voor 2 nachten, zodat we morgenochtend de, naar het schijnt spectaculaire, zonsopgang bij de Bromo-vulkaan kunnen meemaken. Dan hebben we daarna nog wat tijd om uit te rusten en op eigen gelegenheid daar wat rond te kijken. Verder hebben we het zo kunnen regelen dat we op woensdag keurig netjes naar Surabya worden gereden en bij Has voor de deur worden gedropt!

Iedereen is inmiddels in slaap gedommeld, op de chauffeur en mijzelf na. 
Het gezelschap bestaan uit een Nederlands jong stelletje, die op de achterste bank zitten. Naast hen is er nog een stoel en daar ligt de helft van 2 Chinese (denk ik) vriendinnen. De andere helft ligt tegen Frans aan te slapen, want die zit in het midden van de 2e bank van achteren en ik weer rechts van hem. Voor ons zit nog een individueel reizende, jonge vrouw en naast haar ook weer een jong, vermoedelijk Chinees, stel. Helemaal voorin rechts natuurlijk de 'driver' en naast hem zijn slapende compagnon, schat ik zo in. Links voorin is nog een lege stoel.

Gisteren leuke berichtjes gekregen van de kids i.v.m. Moederdag; lief dat ze daar aan gedacht hebben. Wij merken zelf dat we ons steeds minder bewust zijn van welke dag of datum het is en moeten daar steeds over nadenken als het aan de orde is. 
Wel kids, wij hadden een geweldige (moeder)dag in Yogja, zoals de locals deze geliefde stad noemen. Met een aardige (en Engels sprekende !) taxidriver zijn we naar de beroemde Borobudur-tempel gegaan, die op ongeveer 42 kiliometer van ons hotel af ligt. Dat betekent op Java ongeveer 1,5 uur rijden. Onderweg regelt hij voor ons, goedkopere, entree-tickets en bij de tempel zelf heeft hij binnen no-time een Nederlands sprekende gids gevonden, die ons wel wil rond leiden. 
Terwijl er hele scholen in lange rijen voor de kassa's staan, worden wij via een zij-ingang als een soort VIP's naar binnen geloodst. Nog voordat we werkelijk binnen zijn, knoopt een vriendelijke dame beleefd een blauw-wit omslagdoekje om ons middel, uit respect voor de Boeddha, zo geeft ze aan. Ik kan m'n lach niet inhouden als ik Frans (voor het eerst...ik zweer het..) in een rokje zie lopen met z'n roze t-shirt erboven en de grijze gympen eronder. Hij gedraagt zich heldhaftig, alsof het hem allemaal niks uit maakt en zo komen we binnen op het mooie park van Borobudur. 

Onze gids weet veel, legt alles rustig uit en leidt ons kalm door het hele park en de grootste Boeddhistische tempel ter wereld (34,5 meter hoog). Het geheel is een merkwaardige platte pyramide met 9 verdiepingen. Het maakt deel uit van het wereld-erfgoed van Unesco, maar is in handen van een (Indonesische) particulier. Zonder twijfel... indrukwekkend. 
Diverse trappen leiden ons naar boven en op sommige etages lopen we wat rond om de vele reliëfs, beelden en stupa's te bewonderen en ook foto's te maken natuurlijk!
Na ongeveer 1,5 uur zijn we weer beneden en komen op de weg naar de uitgang, die vol staat met allerlei souvenir kraampjes. Er komen veel mensen op ons af met hun handelswaar, vooral beeldjes en batik. We kopen wat mooie kaarten om naar huis te sturen. 
Ik had graag die fraaie omslagdoek willen behouden, als herinnering aan het bezoek aan Borobudur, maar die moesten we afgeven bij de uitgang van de tempel. Onze gids zag dat en gaf me zomaar, heel lief, zijn doek cadeau.....

We nemen afscheid van hem, met een vette fooi, nadat hij ons zijn adres en email heeft gegeven. Hij wil graag Nederlandse leesboekjes voor zijn zoon van 12 jaar....of we die dan willen opsturen en natuurlijk zijn we daartoe bereid. 
Samen met onze driver, die netjes op ons gewacht heeft, gaan we nog even zitten in een van de vele tentjes. Hier drinken Frans en ik weer heerlijke, gezonde kokossap uit coconuts en bestellen, voor het eerst, een sateetje. Dit bleek geen overweldigend succes; de kleine stukjes kip waren veel te lang gegrild en dus erg droog. De saus was lekker maar spicy.....Gelukkig wist onze driver er wel raad mee. 
Onderwijl komt er een muziekbandje aan ons tafeltje, terwijl ze al zingend "My Bonny is over the oceaan..." ten gehore brengen. Natuurlijk wordt er ook een grote plastic pot uitgerekt waar we geacht worden geld in te doen. En natuurlijk doen we dat. 
Als we terug gaan, wil onze driver ons de beroemde Loeka-koffie laten proeven, waarbij de koffiebonen gemaakt zijn van de uitwerpselen van een of andere kat....erg beroemd en naar het schijnt, erg lekker. Gezien de tijd, bedanken we vriendelijk, want we willen graag ook nog naar een Batik-winkeltje, naar een grote supermarkt voor alcoholvrij bier en even langs de bank om te pinnen. 

Het is al donker als we weer terug zijn in ons hotel 'Ary's. We wisselen telefoonnummers en email uit met onze driver, want we komen hier zeker nog eens terug en een Engels sprekende driver, c.q. gids, blijkt hier goud waard te zijn. 

Even verderop vinden we een Indonesisch specialiteiten restaurant waar we we de meest heerlijke en originele gerechten tot nu toe nuttigen. En daar sluiten we deze fantastische dag zeer tevreden mee af....... :)