Dinsdag 28 april

Dinsdag 28 april: Omgeving Tanjung Lesung

Het is erg rustig op dit schitterend aangelegde park, waar we ons de koning (en koningin) te rijk  voelen. We besluiten meteen om 2 nachten bij te boeken en de omgeving vanaf deze plek zelf te gaan verkennen i.p.v. de excursies, die we eerst wilden doen. Tenslotte hebben we nu toch ook een Javaanse prive-chauffeur, annex guide, die ons overal naar toe rijdt, geduldig stopt als we weer eens een foto willen maken en ons weer veilig terug naar het hotel brengt. 
De werkelijk schitterende, jungle-achtige omgeving kenmerkt zich door een lange weg door een soort oerwoud, waarlangs veel kleurrijke en vooral vriendelijke mensen leven en wonen. We zien vrolijke moeders met hun prachtige kinderen, hard werkende mannen tot aan hun knieën in de rijstvelden, vrouwen die de geoogste rijst drogen en zeven in manden, handelaars met hun snoep of groenten in kleine karretjes op brommers, jonge mannen die bananen op een vrachtwagentje laden en houtzagerijen. In bijna ieder dorp, desa op z'n Indonesisch, staan langs de kant van de weg een paar planken met tankjes 'bensin' erop. Die kun je voor een veel geld kopen als je zonder benzine komt te staan. Ik schat in dat dat nogal eens gebeurt, aangezien de tankstations mijlen ver uit elkaar liggen. En dat zijn we als Europese toerist niet echt gewend.

Na een paar dagen met Adi komen we erachter dat hij wel erg dol is op nasi goreng. Als we hem weer eens vragen om een Indonesisch eettentje te zoeken voor de lunch, komen we steevast ergens terecht waar we niets anders kunnen bestellen dan......nasi goreng. Hij laat ons eerst van de menukaart kiezen en vervolgens blijken die gerechten dan net niet mogelijk te zijn. Er is echter wel.....nasi goreng. Het wordt steeds komischer, want inmiddels hebben we gemerkt dat het ontbijt hier op Java ook al bestaat uit....nasi goreng. Adi blijkt niet de enige liefhebber te zijn. Hoewel Frans loopt te 'piepen' dat z'n net verloren kilo's er nu wel weer heel snel bij zullen zijn, likt ie ondertussen z'n vingers af bij iedere portie nasi goreng die hem voorgeschoteld wordt....zelfs 's-morgens. Van biertjes kun je niet zwaar worden hier op Java...ze zijn nauwelijks ergens te krijgen. Hoe gelukkig kun je dan zijn met een glas bruine Guiness gevuld met ijsklontjes....

Voor mij rest er bij het ontbijt niets anders dan me te storten op de witte casino-boterhammen (het enige wat er aan brood ligt), die te roosteren en te besmeren met boter en jam. Of met scrambled eggs erbij, die ter plekke voor je klaar gemaakt worden. Niks mis mee en ik realiseer mezelf weer eens hoe luxe onze Hollandse ontbijtjes en lunches zijn met allerlei soorten vleesbeleg, diverse kaassoorten, gezond brood, yoghurt/kwark, verse sapjes, notenmix, fruit en havermout.

Adi informeert, voor de zoveelste keer, naar ons programma de komende dagen. Hij lijkt er niet erg van gecharmeerd te zijn om naar de Krakatau-vulkaan te gaan. Hij wil niet mee, zegt dat ie bang is op de boot. Of we begrijpen hem verkeerd en is hij bang voor de vulkaan...stille krachten...?
Het kan dan ook bijna geen toeval zijn, dat wij onze lunch (nasi goreng....) ergens nuttigden en de eigenaresse ons kwam vertellen dat Krakatau 'no good' is....no food, no drink...niks. Zij vertelt in gebrekkig Engels dat Pulau Umang veeeeel leuker is; nice white beach. Adi ondersteunt dit met een veel betekende blik en nog meer gebaren. En natuurlijk laten we ons overhalen; morgen gaan we niet naar de Krakatau en wel naar Pulau Umang. Een paradijselijke eilandje in de zee ergens nog zuidwestelijker....